01.10.2013 hayatımın en mutlu günü... Daha da mutlu günlerimiz olsun kızlarımla birlikte. Ben bu satırları yazmaya imkan bulabildiğimde kızlarım artık 19 günlük bebekler. Hemen yanımda mışıl mışıl uyuyorlar :)
Doğum sabahı hastaneye geç kaldık. Herhalde kendi doğumuna geç kalan ilk kişiyimdir. Kaplumbağa hızında hareket edebildiğimden 8.30'daki randevuya 9.00'da ancak gidebildik.
Yatış işlemlerinden sonra odamıza çıktık. Dünyanın en pamuk hemşiresi bizi karşıladı. Ben kendisine pamuk dediğim için adını bile sormamışım telaştan maalesef. NTS, tansiyon vs derken bu arada Şule doğum fotoğraflarımızı çoktan çekmeye başlamıştı. Annelerimiz, arkadaşlarımız, akrabalarımız yanımızdaydılar. Ameliyata yönelik bir korkum hiç yoktu. Çok rahattım. Şakalar gülmeler derken beni doğumhaneye doğru götürmek için geldiler. İşte orada duygulandım. Nihayetinde ilk kez bir operasyon geçiriyorum. Ardımda da tüm sevdiklerim bana el sallarken öyle dipçik gibi durmak mümkün olmadı saldım makaraları :)
Doğumhane kapsından girince gördüm ki orada bambaşka bir hayat vardı. Doktorlar şarkı türkü söyleyip birbiriyle şakalaşıyor. Gayet rahatlar. Bense yay gibi gerildim. Bir ara tamamen uyumak daha mı iyiydi acaba diye düşündüm. Beni sedyeye oturtup epidural anestezi yapmaya başladılar. Hiç bir acı hissetmedim. Tedirginlik dışında bir duygu yok aslında. O da tamamen bana yapılan işlemi bilmen den kaynaklanıyor.
Anesteziyi alınca bacaklarıma sıcaklık yayıldı. Buz gibi ameliyathanede iyi oldu doğrusu :)) derken eşim ve şule geldiler. Perde gerildi ve bekleyiş başladı. Doktorum bir yandan birşeyler anlatıyordu. Ben ne zaman başlayacaklar diye düşünüyken bir anda üzerimde küçük bir sarsıntı hissettim. Ne oluyor demeye kalmadı bir bebek ağlaması sesi duydum. O kadar hızlı bir şekilde oldu ki ben daha ne zaman başlayacaklar derken onlar kapatma aşamasına gelmişler bile. Küçük bir panik yaşadım. Ama herşey kızlarımın yüzünü görmemle son buldu. Dünyadaki en güzel varlıklar yanındaydı. Sıcacık bir ten yanağıma değdi. Ona küçük bir öpücük kondurmak için kafamı çevirdiğimde o da aynı şeyi yapınca birbirimizi öptük. Bu an ben ölünceye kadar hatırımdan çıkamaz. En güzel öpücüktü. Diğer kızıma da küçük bir buse kondurdum ve küçük yataklarına yatırdılar. Benim işlemim de bitti. Sedye ile birlikte kızlarımı da alıp odamıza doğru yol aldık. Doğumhanenin çıkışında ailemiz ve dostlarımız merakla bizi bekliyordu. Bu değerli an başka bir mutluluk... Sevildimizin arkadaşlığın emaresi. Bizi yalnız bırakmayp gelen tüm dostlarımıza ve akrabalarımıza teşekkür ederim. Annemi görünce sevinç içinde müjdeledim "çok güzeller bunlar". Kuzguna yavrusu güzel gelir derler onun misali mi bilemem ama kızlarım rüya gibiydiler. Pembe yanaklar ve dudaklar akça pakça nur topu derler ya ne demek şimdi anlıyorum ;))
Şükürler olsun ve dilerim isteyen herkes bu duyguyu yaşasın...
