Doğum öncesi 10 haftalık izin 1 ağustos itibari ile başlamıştır!!! ... özellikle sonu belli olmayan bir izine çıkmak benim gibi yoğun çalışan biri için sudan çıkmış balığa dönmek demek.
Hele hele bilet tek yön mü gidiş dönüş mü o belli değil... Bebeklere nasıl bakılacak, kim bakacak, çarp böl topla çıkar bir maliyet ve vicdan muhasebesi yapılacak zamanı gelince ve sonuç o zaman belli olacak. Bu sebeple işten ayrılırken bir kanadım kırıldı. Ne saçma değil mi her kafam attığında "yeter be gidicem ev kadını olucam" diye çemkirirken iş ciddiye binince tuhaf bir duygu seli içinde buluverdim kendimi... Odam, masam, bilgisayarım, ofisim hatta nefret ederek yaptığım bazı işler bile çok güzel geldi gözüme... Arkadaşlarım, sabah dedikoduları, öğle yemekleri, geyik muhabbetleri ve hatta geç saatlere kadar çalışmalar... Ağlamaklı bir ayrılış oldu. Kolay değil 11 yılı devirmişim. Evde ne yapılır hiç bir fikrim yok!
Son 4 gündür evdeyim haftasonu da denk geldiği için henüz sürekli evde olacağımı idrak edemedim. Fiziksel olarak imkan olmadığından ve sürekli dinlenmek zorunda olduğumdan evden çıkamamak durumu da var tabi... Bu sebeple bu ev hapsini kitaplara gömülerek,film izleyip, uyku depolayarak geçireceğim. Şimdi kulağa çok imrendirici gelebilir ama zorunlu durum olunca o kadar da memnun etmiyor beni. Şu an gözüm dışarda gezmekte... Aklım tatilde, denizde... İşte napalım insan doğası kendinde olmayanı, imkansızı istiyor! En güzel yanı kurabiyelerinin odası geldi. Ben oranın organizasyonu ile meşgul olacağım bir süre :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder