12&13. Haftalar

Kurabiyelerim 13 Haftalık

Bu hafta ilaç ile bir nebze iyi oldum. Ara ara ilaçsız mücadele ettim. Çok zorlanıncaya kadar ilaç almadım. Ama gerçekten ilaçsız hayatım kabusa dönüyor. Bir yemeği koklamak bir yana düşünmek bile mide bulantısı sebebi...

Bu haftaların nasıl geçtiğini çok detaylandırmayacağım çünkü o zaman bu yazı şu şekilde devam eder; pazartesi kahvaltı ettim sonra kustum, öğlen yedim sonra kustum.... vs. böyle birşey okumak istemezsiniz değil mi? Evet ben de yazmak istemem çünkü şimdiden midem bulandı :)))

Bu hafta doktorumuz bebeklerimizin cinsiyetleri hakkında ilk gözlemlerini söyledi. İlk diyorum çünkü şu an kesin gözüyle bakılamıyor. Cinsiyetler 16. haftada kesin olarak söylenebiliyormuş. Şu an sadece meraklı anne babalara heyecan olsun diye söyleniyor sanırım. 

Bize doktorumuz bir kız bir erkek dedi. Muhteşem olur gerçekten.... Hem oğlum hem kızım olsun! 

13. Haftayı tatsız bir kanamayla noktaladık maalesef. Doktorumuz bizi bu konuda uyarmıştı. Bebeklerle ilgili olmadığını ve rahimde bir miktar kan gördüğünü söylemişti. Bu sebeple şok olmadım. Ama ne kadar beklenen bir durum olsa da insan kendini suçlamadan edemiyor. Hamilelik ve annelik bence vicdan azabının bir başka adı. Biraz yürüdüm ondan mı oldu? Kusup durdum karnımı mı kastım? Çok su içemedim? vırvır cırcır beynim beni yedi bitirdi. Hatta en son noktayı "ammaaaaan 2 erkek olmasın naaaparım beeen" demiştim. Bu kanamayı ona bile bağladım! İlahi bir tokat gibi! Doktorum bunların hiçbirinin sebep olmadığını söylese de ben bu mesajı aldım bağrıma bastım. 2 tane oğlum olsun, 2 tane kızım olsun, 1 kızım 1 oğlum  olsun ne farkeder ki? Dünyadaki en istediğim şey onların sağlıklı bir şekilde doğmaları. Dünyadaki herşey boş benim için...